Runy, czyli inaczej mówiąc alfabet runiczny to nic innego, jak pismo używane we wczesnej starożytności przez ludność Ormiańską oraz Germanów i Celtów. Niekiedy kojarzone są także z systemem piśmienniczym dawnych ludów tureckich. Dziś runy znamy raczej z magicznych obrzędów, gdzie oznaczają jakiś sekret, tajemnicę.
Wierzenia ludów staroislandzkich
Według skandynawskiej legendy runy są prezentem podarowanym przez boga Odyna tutejszej ludności, w postaci magicznego alfabetu. Pragnąc mądrości, pewnego dnia udał się do drzewa życia Yggdrasil, odpowiadającego za jedność na świecie. Dla zdobycia wiedzy postanowił powiesić się na jednej z gałęzi. Będąc na granicy życia i śmierci przez 9 dni, w dodatku przebity włócznią, między korzeniami drzew dostrzegł runy. Dzięki temu udało mu się wygrać walkę z własnymi słabościami. Tajemnicze zaklęcia w postaci mowy run Odyn przekazał bogom i ludności, aby wiedzieli jak w życiu postępować. Wedle legendy mądrość niektórych zaklęć zachował wyłącznie dla siebie.
Zalety magicznego pisma
Według wierzeń runy są sposobem na poznanie przyszłości i zapewnienie sobie najlepszego losu. Mają także moc zapobiegania chorobom oraz pomagania w odpędzaniu wrogów, złych demonów. Dawniej sztuka run znana była jedynie wtajemniczonym, później coraz powszechniej wycinano je w nocy, barwiąc krwią zwierzęcą. Pismo runiczne służyło również do zapisywania poetyckich tekstów na kamieniach i drewnianych tabliczkach.
Runy dzielimy na dwie, podstawowe odmiany – starszą, obejmująca okres do VII wieku oraz młodszą, do XII wieku naszej ery. Wiele osób uważa, że mają one ukryte znaczenie, dlatego z powodzeniem stosuje się je we wróżbiarstwie.